از سگ بیاموزیم (صفات پسندیده سگ)

 

در یکی از سایتها روایتی آمده بود که برایم بسیار جالب بود ضمنا پس از بررسی مضمون آن را در کتاب تحریر مواعظ العددیه یافتم :

مرحوم حضرت آیت الله شیخ حسنعلی نخودکی اصفهانی حدیثی را  بدینگونه نقل کرده اند که حضرت امیرالمؤمنین (علیه السلام) در اوصاف " سگ" می فرمایند:

 

طوبی لمن عیشه کعیش الکلب، ففیه عشرة خصال فینبغی ان یکون کلها للمؤمن

خوشا بحال کسی که زندگیش چون زندگی سگ باشد! در این حیوان ده خصلت است که مومن به داشتن آنها سزاوار است.

 

الاول: لیس له مقدار بین الخلق و هو حال المساکین

آنکه سگ را در میان مردمان قدری نیست، و این حال مسکینان است.

 

الثانی: ان یکون فقیرا لیس له مال و لا ملک و هو صفة المجردین

آنکه مالی و ملکی ندارد، و این همان صفت مجردین است (مجردین یعنی کسانی که به مقام تجرد نائل شده اند و از همه چیز و همه کس حتی خود فارغ شده اند)

 

الثالث: لیس له مأوی معلوم و الارض کلها له بساط و هو من علامات المتوکلین

آنکه او را خانه و لانه ای معین نیست و همه زمین بساط اوست و این علامت متوکلان است.

 

الرابع: ان یکون اکثر اوقاته جائعا و هم من دأب الصالحین

آنکه اغلب اوقات گرسنه است و این عادت صالحان است.

 

الخامس: إن ضربه صاحبه مأة جلدة لا یترک بابه و هو من علامات المریدین

آنکه اگر صد تازیانه از صاحب خود بخورد در خانه او را رها نمی کند و این صفت مریدان است.

 

السادس: لا ینام من الیل الا الیسیر و ذلک من اوصاف المحبین

آنکه شب هنگام بجز اندکی نمی خوابد و این از اوصاف محبین است.

 

السابع: انه یطرد و یجفی فیجیب و لا یحقد و ذلک من علامات الخاشعین

آنکه رانده میشود و جفا میبیند، لکن چون بخوانندش بدون دلگیری باز میگردد و این از علامات خاشعین است.

 

الثامن: رضی بما یدفع صاحبه من الاطعمة و هو حال القانعین

آنکه به اضافه طعام صاحبش راضی است و این حال قانعین است.

 

التاسع: اکثر عمله السکوت و ذلک من علامات الخائفین

آنکه بیشتر اوقاتش خاموش است و این از علامات خائفین است.

 

العاشر: اذا مات لم یبق منه المیراث و هو حال الزاهدین

آنکه چون بمیرد میراثی بجای نگذارد و این حال زاهدین است.

 

---

منابع:
نشان از بی نشانها، چاپ هجدهم، ج اول، ص 310 ، کتاب در ثمین و ماء مَعین چاپ دوم صفحه 457  تالیف آیت الله سید مجتبی حسینی میر صادقی زنجانی ، کتاب لئالی الاخبار ج 5 – ص 387- 388 ، تحریر المواعظ العددیة، ص: 551