پاسخ نامه ابوالقاسم طالبی به مراجع تقلید

 

جناب آقای کارگردان!
مبادا  کاری کنیم یا سخنی گوییم که به جای امید به گوشه چشم اهل البیت از چشم آنان بیفتیم.

 

بسم الله الرحمن الرحیم

کارگردان انقلابی جناب آقای ابوالقاسم طالبی
با سلام و احترام 

نامه سرگشاده و کنایه آمیز حضرتعالی به بعضی از مراجع عظام و مدرسین و مبلغین و ... باعث ایجاد سوالاتی شده است که امیدوارم به آن‌ها پاسخ مناسبی داده شود.
۱. چرا به طور دقیق روشن نساخته‌اید که مخاطب نامه شما کیست؟ منظورتان از بعضی مراجع چه کسانی هستند؟
آیا سخنان مقام معظم رهبری(حفظه‌الله) برای فصل الخطاب بودن کافی نبود؟
آیا حضرت آیت الله مکارم شیرازی (دامت ظله العالی) درباره وقایع اخیر بیانیه ندادند؟ آیا بیانات حضرات آیات نوری همدانی، سبحانی (ادام الله ظلهم) در ابتدای درس خارج منعکس نشده است؟ آیا از فرمایشات مراجع و بزرگان در دیدار با سردار اشتری مطلعید و اینگونه به آن‌ها تاخته‌اید؟ آیا بسیاری از علما فضلا و مبلغین در منابر درباره حوادث اخیر موضع‌گیری نکرده‌اند؟
با توجه به این‌که روحانیون و سخنرانان مذهبی بسیاری درباره حوادث این ایام سخن گفته اند از حجت الاسلام عباسی‌ولدی تا حجت الاسلام رفیعی و دیگران  که صوتشان در فضای مجازی منتشر شده‌است آیا نسبت دادن سکوت به علما صحیح است؟
۲. جناب آقای طالبی! آیا به اثرات سو انتشار مرقومه خود بر جامعه دینی آگاه هستید؟ آیا سخنان شما که در گروه‌های مذهبی بازنشر داده می‌شود موجی از بیزاری و نفرت از مرجعیت و دین را به دنبال نخواهد داشت؟
۳. بیایید فرض کنیم عالمی بنا بر مبنایی که اختیار نموده است و یا مصلحتی که اندیشیده است در موضوعات سیاسی یا اجتماعی و... سخن نگفته باشد و یا اینکه امر را به دیگری واگذارده باشد یا اینکه مساله را امری واضح و بدیهی بداند آیا این دلیل می‌شود که ما بر او خرده بگیریم و حال آنکه روایات  ما را بر حمل فعل او بر احسن وجه توصیه نموده‌است؟ 
 چگونه به فقهایی که حجاب را از ضروریات برشمرده‌اند و نیز از تعظیم شعائر سخن رانده‌اند در این مسائل می‌توان نسبت سکوت داد؟ 
چرا در حالی که تمامی احکام شریعت را از مجتهدین و علما آموخته ایم و آن‌هامسائل را به اندازه‌ای تبیین نموده‌اند که گویا این احکام برایمان بدیهی شده‌است آنان را ساکت نامیده‌ ایم؟
اگر به رساله‌های عملیه و استفتائات مراجع مراجعه کنیم آنان را گویا خواهیم یافت و این ماییم که نخواسته‌ایم و به سراغ آنان نرفته‌ایم و گمان کرده ایم آنان ساکتند.

جناب آقای کارگردان!   همانطور که گاهی سکوت ناصواب است سخن نابه‌جا هم می‌تواند به مراتب بدتر و دارای اثرات مخرّب‌ تر باشد. 
اما برادر عزیز!
  مبادا کاری کنیم یا سخنی گوییم که به جای امید به گوشه چشم اهل البیت (علیهم‌صلوات‌الله)از چشم آنان بیفتیم.
در خاتمه از خدواند متعال برایتان توفیق در مسیر انقلاب آرزومندم.
 والسلام
جمعه ۲۷ آبان ۱۴۰۱

✅ پرسمان راهی به سوی آسمان:

https://eitaa.com/joinchat/326238323Cde5d2517a7