در یکی از سایتها روایتی آمده بود که برایم بسیار جالب بود ضمنا پس از بررسی مضمون آن را در کتاب تحریر مواعظ العددیه یافتم :
مرحوم حضرت آیت الله شیخ
حسنعلی نخودکی اصفهانی حدیثی را بدینگونه نقل کرده اند که
حضرت امیرالمؤمنین (علیه السلام) در اوصاف " سگ" می فرمایند:
طوبی لمن عیشه کعیش الکلب، ففیه عشرة خصال فینبغی ان یکون کلها للمؤمن
خوشا بحال کسی که زندگیش چون زندگی سگ باشد! در این حیوان ده خصلت است که مومن به داشتن آنها سزاوار است.
الاول: لیس له مقدار بین الخلق و هو حال المساکین
آنکه سگ را در میان مردمان قدری نیست، و این حال مسکینان است.
الثانی: ان یکون فقیرا لیس له مال و لا ملک و هو صفة المجردین
آنکه مالی و
ملکی ندارد، و این همان صفت مجردین است (مجردین یعنی کسانی که به مقام
تجرد نائل شده اند و از همه چیز و همه کس حتی خود فارغ شده اند)
الثالث: لیس له مأوی معلوم و الارض کلها له بساط و هو من علامات المتوکلین
آنکه او را خانه و لانه ای معین نیست و همه زمین بساط اوست و این علامت متوکلان است.
الرابع: ان یکون اکثر اوقاته جائعا و هم من دأب الصالحین